Jack was 9 weken oud toen we hoorden dat hij het syndroom van Down had. De dagen voordat we de uitslag kregen, waren de moeilijkste dagen in ons leven. Onze wereld stortte in. Dromen vervlogen. Gevoelens van wanhoop, radeloosheid, paniek, schaamte, schuld, blijheid, trots en verdriet wisselden elkaar in hoog tempo af. Wie maakte ons wakker uit deze droom? We hadden toch een ‘gezond’ kind? Twee maanden lang!
Over de tijd na de uitslag
Nadat we de uitslag hadden gekregen, hebben we hetzelfde rondje gemaakt als toen ik net zwanger was. Familie en vrienden waren verbaasd en verdrietig, maar de steun en liefde van iedereen deed ons zo goed. Jack blijft Jack. De liefde voor onze kleine stoere sterke Jack zorgde er voor dat we snel weer enorm konden genieten van hem en elkaar. Na een kleine week kon ik oprecht zeggen dat ik weer intens gelukkig was.
Jack is één bonk pure liefde
Het is onmogelijk om niet gelukkig te zijn met hem in de buurt. Hij is lief, zachtaardig en als hij lacht, lacht iedereen met hem mee. Door hem genieten we veel meer van de kleine dingen. We leven op een trager tempo. Meer in het nu. Als ik vroeger ouders van kinderen met een beperking zulke dingen hoorde zeggen dacht ik: natuurlijk praat jij in je eigen straatje. Toch is het écht zo dat we nu veel bewuster genieten van het leven.
Het is echt niet altijd makkelijk
Jack is super leuk, maar het syndroom van Down is dat soms niet. Zo praat Jack nog niet en is hij ook nog niet zindelijk. Dus dat is ook fysiek best zwaar, aangezien hij al een grote jongen is. We hebben vrijwel altijd wel iets te regelen. Het verandert en beperkt soms je leven dat je kende.
Maar dromen komen weer terug
Voor hem en voor ons. Uit liefde komt niets dan liefs. Wij hebben een Jackpot met een bonus! Het is niet het einde, het is een ander begin.